viernes, 26 de abril de 2013

Pues na', aquí estamos...

Al fin, y después de meditarlo durante días, meses, años... He decidido abrirme* y compartir con uztédeh todo aquello que se me pasa por la cabeza: pensamientos, inquietudes, sensaciones, gilipolleces (abundarán éstas últimas especialmente), etc.

Y... ¿Por qué? ¿Eh? ¿Por qué? "No sé si es la publisidad de Unisef..." ea, primer párrafo de mi primera entrada del blog y primera gilipollez. Mis sinceras disculpas, ¡seguid leyendo, prometo que lo que viene merece la pena!

¿Por qué? Porque llevo 22 años (casualmente los que tengo) liberando mis pensamientos, inquietudes, sensaciones y gilipolleces sobre papel y bajo llave. Gracias a esto, puedo decir con total seguridad que me conozco (aunque a veces me autosorprendo).

Pienso que es vital para una persona conocerse a sí misma física, cognitiva y emocionalmente; me reitero: FÍSICA también. Creemos en ocasiones que somos de cierta manera (física y mental), que sabemos determinadas cosas y las sabemos bien, además; qué pretencioso es el ser humano... Sin embargo, nos preocupamos más de ser, saber y sentir para agradar a los demás o quedar por encima en lugar de agradarse a unx mismx. Dejemos a un lado esa ambición pretenciosa y desmedida e invirtamos parte de nuestro tiempo en escucharnos, comprendernos y verbalizarlo. Es decir, en CONOCERNOS. Hacedme caso, la sensación que se te queda en el cuerpo cuando notas que actúas conforme realmente eres y sientes es indescriptible. Aunque, si buscara una palabra que se acercara a esa sensación, creo que empezaría por Fel y acabaría por icidad. Pero bueno, otro día hablaré de ella, que también tiene tela.


Creo que va siendo hora de abrir el cajón de mi vida y compartir con vosotros parte de su contenido, y digo "parte" porque hay cosas que es mejor que queden bajo er velo del misterio. Y qué coño, porque no os importan y punto.

Si has llegado hasta aquí leyendo, te agradezco que lo hayas hecho y espero que vuelvas para la próxima entrada.
Espero también que, a parte de disfrutar con esta lectura (o no), os sintáis identificadxs conmigo, discrepéis también y, por supuesto, lo manifestéis. Es un placer para mí que me conozcáis, y viceversa.

Concluyo mi primera entrada con una canción cuyo título y letra coinciden con mi filosofía de vida. :)

Marley.


Y para posibles confusiones...
*Abrirme: Dicho de una persona: Declararse, descubrirse, confiarse a otra. RAE

2 comentarios:

  1. Como no... asi estic... enhorabona per el blog... te seguire sempre q publiques alguna cosa, ya que no magrada llegir llibres, llegire les teues batalletes, que son molt bones i sobretot jo personalment me encanta escoltarles i enriquirme de elles... un beset shosho!!!
    Marta Vedri a sus servicios!!

    ResponderEliminar
  2. Moltíssimes gràcies pelailla! M'alegre que dediqueu una estoneta del vostre temps a llegir les meues produccions, de veritat! Espere que siguen del vostre gust i gaudiu, i si damunt vos poden ajudar con m'ajuden a mi... millor! Un petunàs enorme carinyet! :)

    ResponderEliminar